Άλλη μιά χρονιά φτάνει στο τέλος της και αφού σας έλειψα για πολλούς μήνες, είπα να γράψω και εγώ την παπαριά μου. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Στην 10η θέση ο Nick Murphy (aka Chet Faker), με το «Run Fast Sleep Naked».
Ο άστεγος και καλά φτιάχνει κομματάκια που γκρουβάρουν. Πάρε τζούρα…
Στην 9η θέση η νεράιδα της indie folk Lucy Rose με το «No Words Left». Αν χωρίσετε, να την προσλάβετε επειγόντως…
Στην 8η θέση η Bat for Lashes που εξακολουθεί να βγάζει μουσικάρες. Έχει καταφέρει να είναι αναγνωρίσιμη φούλ, τόσο με την φωνάρα της αλλά και με την παραγωγή της. «Lost Girls» η αλμπουμάρα…
Στην 7η θέση αυτό το συναρπαστικό κορίτσι από την Νορβηγία, που γεννήθηκε όταν πήγα φαντάρος. Έχει καταφέρει, με το άλμπουμ της «Sucker Punch», να δώσει στην πωπ μιά γαμάτη φρεσκάδα.
Στην 6η θέση οι Years & Years που έκαναν τον ορισμό του άρτιου πωπ δίσκου με το «Palo Santo». Φωνάρα το τυπάκι btw.
Στην 5η θέση αυτός ο συμπαθέστατος σπασίκλας Lewis Capaldi, που τον παίζει πλέον ακόμα και το καφενείο του χωριού μου. Με το «Divinely Uninspired To A Hellish Extent» έφτιαξε έναν όμορφο καψουροδίσκο, με αποκορύφωμα του το «Someone You Loves»
Στην 4η θέση αυτό το ωραίο αγόρι που παντρεύει την ακουστική ποπ με την soul και το hip hop, αλλά στο τέλος αισθάνεσαι να σου τα λέει δίπλα στο αυτί σου. Ο Dermot Kennedy με το «Without Fear» παίρνει σίγουρα το βραβείο «Αρίων» πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη…
Στην 3η θέση αυτός ο ερωτίλος καλόγερος που αισθάνεσαι να σε εξομολογεί και να σε σατανιάζει μαζί. RY X με το «Unfurl»
Στην 2η θέση ο Leonard Cohen φυσικά. Ένας δίσκος αριστούργημα-δώρο από τον άλλο κόσμο. Σε ευχαριστούμε για τον χορό θείε Leonard…
Στην κορυφή του Έβερεστ ο Nick Cave με το «Ghostseen». Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο όμορφα μεγαλώνουν κάποιοι καλλιτέχνες συνθετικά. Αυτός ο δίσκος είναι ένα ποίημα, μιά αυθεντική κατάθεση ψυχής και ένα ταξίδι στην άλλη πλευρά.
And i love you…
Αγγλικά Νησιώτικα 