Τούτη εδώ τη βδομάδα είχαμε την τιμή να ακούσουμε τη καινούρια δισκάρα των μελαγχολικών παιδιών από την Σκωτία, που λέγονται The Twilight Sad. H συνέπεια τους στη μελαγχολική ποστ πανκ σε συνδυασμό με την σέξυ Σκωτσέζικη προφορά που θα ανατρίχιαζε ακόμα και μιά δασκάλα Αγγλικών είναι η περρρρρρρφεκτ ρεσιπί για να γουσταρίζεις σου λέω…
Ο αγαπημένος Αμερικάνος Σεχίδης, δηλαδή ο Strand of Oaks, επιστρέφει ονειροπόλα, αυτοσαρκαστικά, αυτοκαταστροφικά και γενικώς γαμάτα. Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου να βυθιστείς στη φάση του. Περιμένουμε το full album και το πρώτο δείγμα γραφής τα σπάει ρε φίλε…
Επειδή δεν ακούμε χιπ χοπ, ο Loyle Carner είναι εδώ. Είναι από τα πρωτοπαλλίκαρα της αγγλικής ραπ, συνεχίζοντας επάξια την παράδοση των πιο gentle μαδαφάκας του νησιού.
H Mabel ξεκάμπισε (που λένε και στην ένδοξη Ακαρνανία) το 2017, αλλά κυκλοφόρησε τον δίσκο της πριν λίγες μέρες. Αξιόλογος δίσκος r’n’b δίσκος και χεστήκαμε κιόλας που είναι και κόρη της Neneh Cherry…
Η Madi Sipes βγάζει μιά νοσταλγικότητα τύπου Alison Moyet. Την τσιμπήσαμε κι αυτήν μέσα στο 2017, πριν λίγες μέρες μας χάρισε τούτο ‘δω…
Από το γειτονικό στο Κουκάκι Ντάλας, ο Andrew Combs γράφει αγαπησιάρικα γελαδάρικά τραγουδάκια για ερωτευμένους βουκόλους…
Άλλο ένα φρέσκο κορίτσι είναι η Maggie Rogers. Δεν νομίζω πως θα την θυμόμαστε για πάντα, αλλά το μαχαίρι το χειρίζεται καλά…
Ο Max Jury είναι τόσο γλυκούλης που μερικές φορές με κάνει να ξεχνάω το χάπι για την πίεση. Στο «Sweet Lie» μάλλον μας χαρίζει το πιο ολοκληρωμένο τραγούδι του…
Η G Flip πήγε τρένο μέσα στο 2018. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το ep της. Handmade, homemade και cool φάση λέμε…
Οι Seven Lions που γενικώς τα σπάνε παρουσίασαν αυτή τη βδομάδα μιά εξαιρετική ακουστική εκτέλεση του «First Time»
Αγγλικά Νησιώτικα 