Στην 10η θέση η Mo με το «Forever, Neverland» που είναι και γαμώ…Όπως λέει και μιά φίλη μου, θυμίζει την φάση με τα rave party 20 χρόνια πίσω. Εγω βέβαια τότε κυκλοφορούσα με μπερέ και μπλούζα Robert Smith αλλά καθόμουν και με τη νεολαία…
Στη 9η θέση οι Benin City με το «Last Night». Αυτές οι τυπάρες έκαναν από τους πιο παράξενα πρωτοποριακούς δίσκους φέτο, οπότε δυσκολεύομαι να τον περιγράψω. Λίγο αρενμπη, λίγο φεηθλες, λίγο σάμφα και το αγόρι μου…
Στην 8η θέση η ψαρωτική Bishop Briggs με το «Church of Scars». Η κοπελιά τα λέει ωραία ρε φίλε και μέσα σε διάστημα μηνών κατέκτησε το σπότιφάι και τα λοιπά. Άκου και ευφραίνου λοιπόν…
Την Kimbra την ξέρετε επειδή έκανε τα φωνητικά στο «Somebody that You Used to Know» του Gotye. Φέτο έκανε δισκάρα που σίγουρα δεν θα την πήρατε γραμμή. Πάρε μιά τζούρα από την θέση 7…
Στην 6η θέση ίσως ο καλύτερος indie pop rock δίσκος της χρονιάς από τους πάντα συνεπείς The Wombats.
Στην 5η θέση τούτος δω ο William Fitzsimmons με το «Mission Bell», που αγνοούσα την ύπαρξη του και τον ερωτεύτηκα. Μίζερος, λυπητερός και λούζερ σαν τον δικό μας τον Γκαντλες κάτι…
Στην 4η θέση οι DMA’s αν και υποστηρίζουν την πιο μίζερη ομάδα του νησιού, την Έβερτον…Γουστάρω που αναβιώνουν τη σκηνή της δεκαετίας του ’90, γουστάρω που θυμίζουν Oasis και Stone Roses και αυτός ο δίσκος με κάνει να θέλω να χορεύω γλυκόπικρα συνέχεια-αλλά η κοιλιά μου με εμποδίζει ρε γμτ…
Στην 3η θέση οι Suede έκαναν ένα αριστούργημα. Για μένα μπορεί να είναι και το καλύτερο τους έβερ. Κάποιοι λένε πως θυμίζει περισσότερο Brett, ίσως για αυτό το εκθειάζω τόσο πολύ μάλλον…
Στην 2η θέση οι ποστπανκάδες από το νότιο Λονδίνο που λέγονται «Shame», έκαναν ένα ντεμπούτο άλμπουμ που σκοτώνει. Όσοι ακούτε Clash κ.τ.λ κοπιάστε ρε μαλάκες δεν τελείωσε η φάση…
Να με ζμπαθάτε ρε παιδιά αλλά η κορυφή ανήκει στον Glen Hansard που αποτελεί και βασική μου επιρροή τα τελευταία 70 χρόνια. Ο πιο συνεπής εκπρόσωπος της indie folk τα τελευταία χρόνια…
Αγγλικά Νησιώτικα 